The Case

İnsan şehri tasarlar; şehir de insanı tasarlar. Tasarımcı için mekân fark etmez. Mimar olmadığımı biliyorum, fakat İstanbul’a bakınca gözüm şunu seçiyor: İstanbul tasarım hatalarıyla dolu, daha da kabahatlisi bu hatalarla yaşamaya barışık insanlarla dolu.

Biz tasarımcılar, tasarıma nefes aldırmak için boşluklar da tasarlarız; öğelerin dengesine, eşitliğine bakarız, öğelerin birbiriyle ilişkisine bakarız. tasarımın herkes için eşitliğine, sürdürülebilirliğine bakarız. İstanbul’a bu gözle baktığınızda bir hayal kırıklığı ile karşılaşıyorum. karşınıza çıkan manzara basit bir geometrik bozukluk değil, kimlik aşınmasıdır. bu hayal kırıklığı ile burada yaşamaya devam ettiğinizde, kendi kimliğinizi açığa çıkartabileceğiniz değil, kendi suretinizi tehdit eden bir yapıyla baş başa kalıyorsunuz.

Bugün “İstanbul’un dönüşümü” başlığı altında konuşulanlar, eski badanalı bir duvarın üstüne kat çıkmaktan ibaret. Şimdi en güzeli bir insan kişiliği tasavvur etmek ki, ona uygun bir şehir teklif edebilelim. Seyahatlerimde bunu gözlemleme fırsatı buldum. Bir zamanlar çamur bir arazi olan St. Petersburg, bana bugun İstanbul’da neyin eksik olduğunu hatırlattı. Denizle çevirili istanbullular denizi göremiyor.

Hiç şüphesiz karma mimari istanbula çok şey katmıştır. Buna mukabil kendi kimliğimize mahsus bir mimari stilin, diğer stillerin gölgesinde kalması rahatsızlık vericidir. Bu şehir minareler ve kubbeler siluetidir. bizans mimarisinin, osmanlı mimarisinin, meşrutiyet dönemi ve cumhuriyet sonrası mimari stilini; yani, geçmişimizin öne çıkan bütün değerlerini ana unsur olarak temellendirerek yeni bir tasavvur ortaya çıkarttım. Petersburg’un kanallı düzeneği ve plan disiplini, Venedik’in su üstü zarafetini, Dubai’nin teknolojik yeni şehir çözmleriyle istanbulumuzu harmanlayan bir tasavvur geliştirdim.

Tüm bu ilhamımı canlandırma fırsatı veren yapay zekâya teşekkür borçluyum.

İstanbul hala bir dönüşüm fırsatına sahip, hazırladığım bu çalışma bu seçeneklerden sadece birisi.

tehdit değil, teklif.

Kaan Yalçınkaya

Bu video, İstanbul şehir hayatının ruhsal ve toplumsal izlerini ve sorunlarını sanatsal şekilde dile getiren bir şiirle birlikte görsel yorumudur. Herhangi bir siyasi, örgütsel ya da şiddet çağrısı içermediği gibi, insanın insan sevgisi ve saygısıyla, toplumsal yaşam biçimini pekiştirmeyi amaçlamaktadır.